Mijn naam is Javier Montiel en zowel ik als mijn grootvader Pepe beschouwen onszelf als neo-plattelands, aangezien we het grootste deel van ons leven in de stad hebben gewoond en we ons slechts sinds een paar jaar aan de landbouw wijden. Ik ben een jongen die tussen gebouwen is opgegroeid, hoewel ik het altijd leuk vond om naar de velden te gaan om kersen en ander fruit uit de boomgaard te plukken. Ik ben nog vrij jong, ik ben 18 jaar en heb besloten om bij mijn opa in de agrarische sector te gaan werken om op een waardige en leuke manier de kost te kunnen verdienen. Toen ik hoorde over de "problemen" die mijn grootvader ondervond met de tropische vruchten in een afgelegen deel ver van de stad, aarzelde ik niet om me bij hem te voegen om samen iets te creëren! Verder was het mooi en de moeite waard. Dit is mijn eerste baan, hoewel ik kan rekenen op de 47 jaar ervaring van mijn grootvader, met wie ik heel graag tijd doorbreng. Hoewel hij uit een andere sector komt (hij werkte vroeger in de meubelsector) heeft hij veel ervaring in de zakenwereld, en hoewel hij het bedrijf is begonnen, zijn we het er allebei over eens dat ik het met zijn steun verder zal ontwikkelen. Vandaag de dag ben ik erg blij dat ik deze beslissing heb genomen en geniet van elk moment met Pepe. Door de leeftijd en de ervaring van mijn grootvader zorgt hij ervoor dat alles op rolletjes loopt en geeft hij ons voortdurend aanmoediging en steun. Ik help bij het uitvoeren van administratieve taken. Mijn baan is echter niet alleen kantoorwerk, ik breng ook veel tijd door op de boerderij en in het magazijn. Ik heb nog veel te leren, zowel van Pepe als van de arbeiders en de gewassen. Ik heb plezier in het werken en leren, en hoewel ik mijn werk heel serieus neem, is het alsof ik in een grote tuin werk en de planten zijn prachtig. Ik geloof in de toekomst van dit beroep waarin ik me elke dag wil scholen en verbeteren. We wilden ons aansluiten bij de Tropiterranean-beweging na een ontmoeting met CrowdFarming. Zodra we het voorstel van het platform begrepen, leek het ons een geweldig idee en we aarzelden niet om verder te gaan met de projecten. Hoewel we van twee verschillende generaties zijn, zijn zowel Pepe als ik toegewijd aan directe verkoop, en het hebben van de huidige technologische middelen die CrowdFarming biedt, lijkt ons de beste manier om dit te implementeren.

Finca Los Montieles is erg jong, het is de droom van mijn grootvader die toen hij in 2018 met pensioen ging, besloot zich als hobby aan de landbouw te wijden en het verging hem zo goed dat we besloten er een familieactiviteit van te maken. Mijn grootvader Pepe Montiel, heeft 47 jaar in een meubelfabriek gewerkt. Toen hij met pensioen ging, zocht hij als hobby een stuk land om zijn moestuin te bewerken, aangezien hij een zeer actief persoon is en niet stil kan zitten. Ze boden hem echter een boerderij van ongeveer 2 hectare aan en hij kon geen nee zeggen. Voor hem was het een uitdaging, die hij met veel plezier aanging. Het was mijn grootvader duidelijk dat hij iets anders wilde telen en tropisch fruit trok altijd zijn aandacht. Na veel onderzoek besloot hij drie exotische gewassen te testen, zoals papaja, drakenfruit en passievrucht. Omdat hij nooit pesticiden voor zijn moestuin gebruikte en wilde dat zijn klanten zijn fruit zouden eten zoals hij het graag eet, besloot hij vanaf het begin ecologisch te gaan telen, en dit project was geboren! Ik bracht een seizoen door in Engeland om de kost te verdienen en mijn Engels te verbeteren, maar ik was zo ontroerd door wat mijn grootvader deed dat ik besloot terug te keren naar Spanje, tijd met hem door te brengen om hem te helpen en een bedrijf op te richten waarmee ik de kost kan verdienen. Onze familieboerderij is gelegen in Cuevas de Almanzora, op minder dan 1 km van de Middellandse Zee, een uitzonderlijke locatie voor de teelt van deze tropische vruchten in Europa. De boerderij heeft 3 teeltgebieden, papaja, die in de winter wordt beschermd door een kas; de pitaja die onder maya wordt gekweekt en de maracuja of passievrucht die buiten wordt gekweekt. We hebben een klein magazijn waar we de werkzaamheden uitvoeren. Naast Pepe en ik zijn er sinds 2019 twee vaste medewerkers op de boerderij, Abdul en Rey. We moeten met z'n vieren alles doen wat nodig is. Zij krijgen een hoger salaris dan in de cao van de agrarische sector is vastgelegd. Ze krijgen premies als aan het einde van de campagne alles goed is gegaan en we komen één keer per kwartaal als grote familie bij elkaar om te drinken en te eten. Indien nodig huren we mensen uit het dorp in om ons te helpen met de drukke pieken van het werk. De regio is agrarisch en toeristisch, en er zijn andere boerderijen in de buurt die groenten produceren. Het irrigatiewater dat we gebruiken is afkomstig van de irrigatiegemeenschap die het haalt uit het Cuevas-reservoir en uit een ontziltingsinstallatie. Elk gewas heeft irrigatie nodig, wat een verbruik per plant per week veronderstelt van ongeveer 15 liter voor papaja, 20 liter voor passievrucht en 10 liter voor pitaja's, wat kan variëren naargelang het winter of zomer is. Alle gewassen worden efficiënt geïrrigeerd door middel van druppelirrigatie, omdat we zelf geen druppel water verspillen. We selecteren het fruit dat we verzenden handmatig: alleen het fruit dat al een optimaal punt voor consumptie heeft bereikt. Om verspilling te verminderen, gebruiken we het fruit dat niet kan worden verkocht om jam te maken. Om te voorkomen dat het gras groeit, gebruiken we beschermnetten op de grond, ook wordt het ontluikende gras met de hand verzameld en we bieden het aan lokale herders aan om hun vee te voeren, ook de restanten van het snoeiwerk worden meegenomen. We gebruiken natuurlijke vijanden om ongedierte te bestrijden en aan de randen van de boerderij hebben we natuurlijke vegetatie en insectenhotels om de biodiversiteit van de entomofauna te vergroten. We planten ook bloemen die bestuivers aantrekken en het ecosysteem stimuleren.